لجن تولیدی در تصفیه خانه های فاضلاب یکی از مشکلات و خود آلاینده مهمی می باشد. رسوبات و لجن تولیدی دارای بار آلی زیاد بوده و باید تصفیه و به روش بهداشتی دفع گردند.
معمولا در تانک تغلیظ لجن، سعی می شود که لجناب (لجن آب) از لجن جدا شده و در نتیجه لجن تغلیظ گردد. لجن تغلیظ شده در مخازن هضم لجن توسط باکتری های بی هوازی تجزیه و تصفیه می شوند. لجن هضم شده در مخازن هاضم معمولا حاوی 92 تا 93 درصد آب می باشد و حمل و نقل آن بسیار مشکل است لذا باید آب گیری شوند.
برای آبگیری لجن معمولا از بسترهای شنی خشک کننده لجن استفاده می شوند.
جالب است که به این نکته اشاره شود که در اثر فعل و انفعالات بی هوازی در تانک های هاضم لجن، روزانه مقداری بیوگاز تولید می شود که حدود 50 تا 80 درصد آن گاز متان است. از بیوگاز می توان برای تولید انرژی در تصفیه خانه استفاده کرد و اضافی آن را با مشعل اتوماتیک می سوزانند.
در حالی که لجن خشک شده به عنوان بهترین کود شیمیایی مورد استقبال کشاورزان قرار می گیرد از فاضلاب تصفیه شده هم برای آبیاری مزارع کشاورزی و یا مووارد دیگر چون پرورش ماهی، آب صنعتی و آب بهداشتی غیر شرب استفاده می شود.
در فاضلاب تصفیه شده حدود 50 درصد مواد جامد، 60 درصد مواد ازته و 70 درصد مواد فسفاته باقی می ماند ازاین رو ممکن است که به تصفیه مرحله سوم یا تصفیه پیشرفته ای نیاز باشد تا فاضلاب تصفیه شده را برای مصارف بهداشتی غیرشرب و نیز مصارف صنعتی بکار گرفت. با توجه به کمبود منابع آب در سطح جهانی، درحال حاضر تحقیقاتی در بسیاری از کشورهای پیشرفته در جریان است که برای توسعه پایدار، فاضلاب را با عبور از لایه های زمین، حتی برای مصرف شرب نیز مناسب سازند.
