املاح محلول در آب

املاح محلول در آب
املاح محلول در آب و اثرات آنها

برخی از املاح به طور طبیعی در آب وجود دارند و برخی دیگر از املاح در خلال فرایند تصفیه وارد آب می شوند.
بنابراین لازم است در پایان تصفیه و یا قبل از مصرف آب، آن را از نظر کیفی کنترل نمود.

آلومینیوم

این فلز به میزان زیادی به صورت سولفات آلومینیوم در تصفیه آب مورد استفاده قرار می گیرد و به این ترتیب وارد آب های شهری می گردد.
ظروف آلومینیومی در سطح وسیعی مورد استفادده قرار می گیرد و درصد قابل توجهی از خاک نیز از آلومینیوم تشکیل شده است.
لذا انتظار می رود که مقادیر زیادی از این فلز وارد بدن شود. خوشبختانه بیشتر از 5 میلی گرم در لیتر باعث ایجاد طعم های خاصی در آب می شود.
آلومینیوم می تواند باعث بیماری آلزایمر گردد.

ترکیبات نیتروژن دار (آمونیاک، نیتریت و نیترات)

ترکیبات ازت دار عمدتا از طریق اکسیداسیون بیوشیمیایی پروتئین ها توسط باکتری ها و نیز تخلیه آب های شستشوی زمین های کشاورزی وارد آب می گردند. معمولا آمونیاک ایجاد شده طی واکنش ها ابتدا به نیتریت و سپس به نیترات تبدیل می شود.

حداکثر مقدار مجاز نیتریت و نیترات برای آب های  شهری ppm  10 می باشد.
وجود مقدار زیاد نیترات در آب آشامیدنی باعث می شود که در کار هموگلوبین های خون اختلال شود.
وظیفه اصلی هموگلوبین ها ترکیب با اکسیژن هوا در شش ها و تولید اکسی هموگلوبین و سپس تغذیه این اکسیژن به خون است.
ترکیب نیترات با هموگلوبین منجر به کمبود هموگلوبین و در نهایت ایجاد خفگی کامل می گردد.

فسفات

هرگاه فسفات منشا معدنی نداشته باشد، نشان دهنده آلودگی های حیوانی اسـت که در نتیجه اکسیداسیون فسفر بافت های جانوری ایجاد شده اند.
همچنین فسفات ها توسط کودهای کشاورزی یا موارد صنعتی در جریان آب شرب قرار می گیرند.